Slaapkamer Noord

Kiki glimlachte, blij dat de oplossing voor de kamer indeling er in ieder geval was. Ze liep richting deur, en mompelde iets over confession kamer. Daar kon ze vast wel even alleen zijn.

"Awesome!" Avanti zette haar twee tassen op haar kant van het bed en begon uit te pakken. "Ik weet zeker dat dit de gezelligste kamer wordt hoor!" Toen ging ze opeens verder in fluistertoon. "Er is ook een kamer met maar één bed trouwens, en daar slaapt zo'n meisje helemaal alleen! Zij lijkt me ook wel egoïstisch zeg. Vinden jullie niet? Nouja, ik wilde eerst vragen of we dan samen zouden slapen, maar ze zag er ook niet zo vriendelijk uit dus ik dacht laat al maar meis!" Ze haalde haar schouders op en keek even op naar CL en Sam. "Waar komen jullie eigenlijk vandaan?"

Hoewel Sam Avanti niet aangekeken had, had hij haar verhaal wel aangehoord. Was zij soms altijd zo kattig? Sam had zelfs best wel medelijden met het alleenslapende meisje, hoe wist Avanti nou dat ze egoïstisch was? Misschien durfde ze niet bij anderen op een kamer of wilde niemand bij haar.. dat kon toch ook? Sam rolde zonder het te merken met zijn ogen en keek Avanti vervolgens een beetje vreemd aan. 'Misschien wilde ze juist wel heel graag dat er iemand bij haar op de kamer kwam, hoe kun je dat nou weten?' vroeg hij. Hij had eerder het idee gehad d at Avanti juist nogal.. bevooroordeeld was.

Mooi niet dat Sam morgen meeging als die meiden zo raar gingen doen hoor. Hij zou ontzettend voor schut staan! En oh god, die camera's waren er ook nog.. dus dan zou hij ook nog eens voor schut staan voor de hele wereld! Neeneenee, daar kwam helemaal niks van in. 'Stomme meiden,' bracht hij uit tegen niemand in het bijzonder, ondertussen een onbekende sok wegschoppend. Ze snapten er helemaal niks van he.

Avanti was vergeten dat er in de hal nog twee tassen van haar stonden, dus die had ze even opgehaald om ze naar haar kamer te brengen. Blijkbaar was één van de cameramannen erover gestruikeld of zo. Wat een dommie ook. Toen ze binnen kwam, zag ze dat Sammie er was. "Hé Sammie!" Opeens noemde ze hem Sammie? Oke dan! Was leuk. Hij was leuk. "Ik was mijn twee tassen vergeten, dom hè?" Ze haalde haar schouders op en maakte een weirdoface. Vervolgens smeet ze de tassen op het bed. Ze had nu eigenlijk geen zin in uitpakken. Toch ritste ze een tas open en haalde er een paar schoenen uit. "Oh right! Dat doet me eraan denken! Ik moet nog eens kijken wat ik morgen zal aantrekken, want het moet natuurlijk wel indruk maken hè... Voor jouw eigen bestwil!" Ze giechelde weer ondeugend. Nou oke, als Sam het écht niet wilde zou ze het heus niet doen hoor. Maar het was leuk om hem ermee te plagen.

'Ik meen het hoor, als jullie het gaan vragen ga ik niet mee,' waarschuwde Sam weer. 'Het gaat niet over een amateurclub he.. ze zullen ons uitlachen! En dan maak ik al helemaal geen kans meer om ooit beroemd te worden!' sipte hij. Heel leuk en lief dat ze zoiets voor hem wilden doen, maar ze snapten het écht niet! 'Trouwens.. waarom wil jij eigenlijk naar het stadion? Je lijkt me niet echt iemand die voetbal leuk zou vinden.. maar dat kan ik natuurlijk fout hebben.' Wist hij veel dat zij hem ook geen voetbaltype gevonden had. Hij was er toch eerder een dan zij!

Oke en tot hier was het grappig geweest... Urgh. Waarom deed hij er nou zo nors over? Het was toch maar een grapje?! "Jeetje, laat al maar!" Ze trok de rits van haar tas verder open en haalde er nog 10 paar schoenen uit. "En als je het dan echt wil weten," Ging ze snauwend verder, "Ik wilde mee om je een plezier te doen! Maar laat al maar hoor, als je zo de hele dag chagrijnig gaat lopen zijn, dan wil ik helemaal niet meer mee." Vervolgens nam ze alle schoenen in haar armen en liep ermee naar het rijtje schoenen dat al tegen de muur stond. Natuurlijk vielen er bij elke stap wel een paar op de grond.

Oké? Wat kon hij er nou aan doen?! Zij kwamen met het stomme idee om te vragen of hij meetrainen mocht.. en hij stelde Avanti alleen een vraag! Het was heus niet beledigend bedoeld geweest. Echt niet! Een beetje verward stond Sam op om de gevallen schoenen achter haar op te rapen. Pas toen hij ze allemaal had bleef hij vlak achter haar stil staan. 'Het was heus niet gemeen bedoeld hoor, ik vroeg het me alleen af..' zei hij bijna onhoorbaar. Je wist maar nooit wanneer je iets fouts zei bij vrouwen, die maakten overal zo'n probleem van hè.

Avanti bukte en zette de schoenen die ze nog vast had bij het rijtje neer. Vervolgens draaide ze zich om en botste ze bijna tegen hem aan. Wat stond hij dan ook opeens achter haar? Ze keek hem een tijdje aan en nam toen zuchtend de schoenen uit zijn handen. "We maakten toch ook maar een grapje, en je deed er meteen zo vervelend over. Hallo denk eens na, zie je ons al op die mensen aflopen van 'Hé mijn vriend wil voetballer worden, regel eens wat voor hem!'. Ja dag? Het was een grapje, een verzinsel, iets waar we over kunnen fantaseren." Ze draaide zich weer om en zette de schoenen er weer bij. "En trouwens, waarschijnlijk komen we niet eens één iemand van dat team tegen en is het hele stadion leeg, buiten de rondleidingmensen. Dus doe maar rustig hoor."

Sam was meteen helemaal stil na de uitbarsting van Avanti. Kon hij het helpen dat hij alles zo serieus opgevat had? Als zij opeens allebei meededen in het complot kon hij ook niet meer weten wat echt zo was en wat niet he. 'Wist ik ook wel hoor,' bracht hij uiteindelijk uit, zijn hoofd alweer hartstikke rood. Stomme meiden. Waarom was hij ook weer in deze kamer gegaan!? Verveeld en beschaamd liet hij zich weer op zijn bed vallen, zijn blik gericht op Avanti. 'Waarom hebben meisjes toch altijd zoveel schoenen? Volgensmij heb je meer dan de helft nooit aan, wel dan?' vroeg hij om van onderwerp te veranderen. Stomme voetbal.

Avanti rolde met haar ogen. Ja natuurlijk wist hij het wel, tssk! En toen ging hij nog stom doen over haar schoenen!!!! Niemand zei iets slechts over haar schoenen hallo?! "Jawel." Antwoordde ze kortaf. Met trots keek ze naar haar lange rijtje, vrijwel allemaal pumps. Het waren haar schatjes, haar diamantjes, haar allesjes! Als ze geen pumps aan had, voelde Avanti zich naakt.

'Ik vind ze heus wel mooi hoor,' kaatste Sam iets te snel en kortaf weer terug. Hij had Avanti nooit boos willen maken maar ze overdreef zelf ook ontzettend nu hoor, jeetje. Waar maakte ze zich druk om? Meisjes.. Het was dat hij nooit echt heel kwaad werd op ze, maar hem gek maken met hun gezeur dat lukte ze wel hoor. Pfff.

Opeens werd Avanti weer lief. Ze draaide zich om en glimlachte breed. "Ohja?!" Oooooh dat had hij nou echt niet moeten zeggen... Ach, eigen schuld! "Welke vind je de leukste? Deze?" Ze haalde een paar leuke zwarte uit het rijtje. Maar toen bedacht ze zich alweer. "Of deze?" Ze nam weer een ander paar, maar toen zag ze nog een ander paar. "Neeee, deze? Ja toch? Deze vind ik leuk! Of vind je deze leuker?!" Uiteindelijk lag heel het rijtje overhoop nadat ze elk paar afzonderlijk had laten zien en zijn mening had gevraagd.

'Eh...' Oh nu had hij zichzelf weer wat aangedaan hoor. Eigenlijk wist Sam niet zeker wat hij erger vond, kwade Avanti of Avanti die eh ja, deze Avanti dus. 'Ik vind die het mooiste,' antwoordde hij uiteindelijk, wijzend naar een zwart paar met een soort .. diamantjes op? Wist hij veel, hij zei ook maar wat. Al die pumps waren hetzelfde hoor, ze moest zich niet zo aanstellen! Aan de andere kant.. haar enthousiasme vond hij echt leuk. Maar dan wel zonder al die lastige vragen!!!!

"Really?" Avanti trok een wenkbrauw op. Nou oke dan! Ze trok haar huidige schoenen uit en deed het paar aan dat Sam zogezegd het mooiste vond. Vervolgens paradeerde ze door de kamer alsof ze op een catwalk liep. Maar ondertussen ging ze wel slap van het lachen. Bij de deur stopte ze, knipoogde ze overdreven modellerig naar Sam en draaide ze zich om, hevig zwaaiend met haar haar. Dit was leuuheuuuk.

Modeshows vond Sam maar niks, maar deze, deze was wel leuk! Avanti zag er eigenlijk ook wel een beetje uit als een model.. maar dan wel een normaal model. Er waren zooo ontzettend veel lelijke modellen, maar daar hoorde zij niet bij! Hij applaudisseerde even voor haar en keek bewonderend naar haar voeten. 'Ik snap echt niet dat jullie daarop kunnen lopen!' Dat moest toch ook gewoon niet gemakkelijk zijn!? 'Waarom doe je eigenlijk geen modellenwerk?' Hij had het al gevraagd voor hij er erg in had.. en eigenlijk had hij nog steeds niet door dat het stiekem een enorm compliment was. Hij was gewoon nieuwsgierig nu!

Avanti lachte even en plofte op zijn bed neer. "Ik kan juist niet op platte schoenen lopen! Dat voelt zo... Raar!" Ze grinnikte even en stak haar voet in de lucht. "Gewoon veel oefenen, en dan gaat het vanzelf!" Toen hij opeens over modellenwerk begon, keek Avanti hem even verbaasd aan en schaterde het toen uit. "Ben je gek? Heb je me zojuist wel bezig gezien? Echt alles behalve catwalk-material! En ik ben ook helemaal niet fotogeniek hoor!" Ze haalde haar schouders op alsof het haar niks uitmaakte, maar stiekem vond ze het super om te horen dat hij haar in elk geval modellig vond. Niet dat zijn mening ertoe deed in de modewereld, maar toch!

Oké nu voelde Sam zich toch wel lichtelijk beledigd. 'Ik meen het hoor, ik denk dat ze je zo zouden aannemen..' Ze hoefde hem heus niet uit te lachen hoor, hij was bloedserieus!? 'Heb je je al eens geprobeerd op te geven bij een modellenbureau? Zojuist probeerde je niet serieus, maar als je serieus proberen zou.. en daarbij! Volgensmij ben je hartstikke fotogeniek. Waarom probeer je het niet?!'

Avanti keek hem nog steeds een beetje verbaasd aan. "Ehm, nee, nooit geprobeerd." Oh dus hij was serieus? Oeps. Nou sorry hoor, maar het was gewoon echt niet gewoon omdat even te horen, zo serieus ook. "Maar misschien wil ik wel helemaal geen model zijn?" Ze haalde haar schouders op en keek de andere kant op. Urgh, waarom deed ze nou opeens zo stom tegen hem? Hij was net vet lief aan het wezen. Plotseling draaide Avanti haar hoofd weer en gaf hem een kusje op zijn wang. "Maar dankje! Je bent een schatje!" Het was toch zo leuk om een homovriendje te hebben! Kon je tenminste doen wat je wou, zonder die rare seksuele spanning ertussen... Hoewel ze hem best wel aantrekkelijk zou vinden, als hij tenminste niet homo was! Ok, rare gedachten nu. Snel probeerde ze ergens anders aan te denken.

Sam had amper door wat er aan de hand was toen hij opeens Avanti's lippen op zijn wangen voelde branden. Al vrij snel had hij zijn vingers tegen de nog nagloeiende plek gedrukt. Voor haar was het dan misschien allemaal heel normaal, zeker met die verkeerde gedachtes over zijn geaardheid, maar voor hem.. Vlug liet hij zijn hand weer zakken, voordat Avanti iets doorkreeg, en staarde hij een beetje verward voor zich uit. Hij snapte er niks van. Zo deden meisjes normaal toch niet? 'Dankje.. denk ik. Maar als je het wel zou willen zou ik het toch maar een keer proberen..' Oké nu wist hij dus al helemaal niet meer wat te zeggen he. Vooruit zeg wat, zeg wat, zeggg wat! '.. Kijk de zon gaat bijna onder!'
Eh ja oke.
Dat ging niet helemaal volgens plan.

Avanti vond wel dat hij een beetje vreemd reageerde op haar bedankje, maar verder zocht ze er niks achter of zo. Nee hoor, Sam was nog steeds homo in haar ogen! Toen hij opeens over de zon begon, gaf Avanti hem lachend een duwtje. "Weirdo!" Grinnikte ze vrolijk.

Sam liet een kort, zenuwachtig lachje horen na de opmerking van Avanti, maar voelde zich plots niet meer zo op zijn gemak. Nouja, het lag niet zozeer aan Avanti dat hij zich niet meer op zijn gemak voelde, maar haar gedrag was een beetje.. tja. Een beetje creepy. 'Ik ga mijn koffer maar eens helemaal uitpakken..' zei hij na een kleine stilte maar. Wat moesth ij anders?! Hij had even afleiding van Avanti nodig hoor. Meisjes konden zo intimiderend zijn..

"Oh right! Ik moet ook nog een hele tas met kleding!!" Ze sprong van het bed af en liep naar haar eigen bed. Ze ritste de tas open en haalde er stapeltjes kleding uit. Oh ew, ze had echt geen zin meer hoor!

Een hele tas met kleding? Waarschijnlijk had ze dan al 6 tassen uitgepakt of nog meer, Avanti kennende. Nouja, niet dat hij haar zo ontzettend goed kende maar zo goed toch nog net wel. Hij had helemaal niet zo ontzettend veel kleding bij. Voor nu ging hij ook alleen maar deze tas uitpakken hoor, hij had helemaal geen zin om te werken.. maar hij had nu eenmaal even afleiding nodig.

In stilte rommelde Avanti wat met de stapeltjes kleding en propte ze uiteindelijk in de reeds overvolle kleerkast. Oke, dat was dat! Ze plofte terug op het bed neer en keek naar het plafond. Ze had stiekem toch wel heel veel zin in morgen! De eerste échte dag in Madrid, want vandaag was nog zo onwennig en weird geweest.