Het balkon

Sebastian was verder de villa aan het verkennen, toen hij dit plekje zag. Het was een vol balkon, maar wel gezellig. En 's avonds zou het vast nog gezelliger worden! Hij liep naar de rand van het balkon en keek erover heen. Hieronder zat de tuin blijkbaar. Met beide handen leunde hij op de railing en haalde daarna zijn Marlboro sigaretten uit zijn zak. Peuken, hartje hartje! Sebastian stak er eentje op en leunde daarna weer met beide handen op de railing, die er modern uitzag door de barokachtige frutsels erin.

Fluitend liep Scarlett het balkon op. 'Woooh, veel planten!' zei ze gefascineerd, terwijl ze de dingen bekeek. Haar blik viel op de jongen bij de railing, maar meer op het pakje sigaretten dat hij vast had. Met een klein glimlachje op haar gezicht liep ze op hem af. 'Yo, zou ik er ook een mogen?' vroeg ze, met een knikje op zijn sigaret. Scarlett was eigenlijk gestopt met roken, maar ze hield het toch niet vol. Ze was ook pas twee maanden geleden gestopt.. Met een afwachtende blik keek ze hem aan.

Sebastian keek over zijn schouder en glimlachte. Goed opgemerkt jongedame! Hij haalde zijn pakje sigaretten uit zijn zak en hield het open voor haar neus. Eigenlijk hield hij niet zo van schooiers, maar hey? Het was maar een sigaret en hij kon er makkelijk één of meerdere missen, omdat zijn pakje op één sigaret na vol zat. "Ofcourse," zei Sebastian en grinnikte. Zijn aansteker had hij er uit gehaald en ook voor haar gehouden.

Scarlett glimlachte en pakte een sigaret uit het pakje. Deze plaatste ze tussen haar lippen en ze pakte de aansteker van hem aan, waarmee ze de sigaret aanstak. Ze drukte hem de aansteker terug in zijn handen en hield de sigaret tussen haar wijs- en middelvinger vast. 'Thanks,' zei ze, waarna ze een flinke hijs van de sigaret nam en de rook met een diepe zucht uitblies. 'Opluchting,' zei ze, gevolgd door een kort lachje.

Sebastian nam de sigaretten en aansteker aan, stopte de aansteker in het pakje en stopte die weer in zijn broekzak. "No problem," rolde Sebastian er met een Brits accent uit. Hij nam een diepe hijs van zijn sigaretje en blies het rook achter zijn schouder er weer uit. "Ik ben Sebastian trouwens," zei hij en reek een hand uit. Dat vond hij altijd wel gepast als hij zichzelf moest voorstellen, ookal vonden anderen het misschien nogal ouderwets. He couldn't care less. "Ja je hebt gelijk. Gelukkig dat je hier en buiten verder wel mag roken, want binnen mag dat niet. Helaas," zei Sebas teleurgesteld. Ja oké, hij moest rekening houden met de rest. Maar de rest kon ook rekening houden met de rokers? Zo'n discussie was zinloos, aangezien je zo door kon gaan. 'Rokers hebben een keuze om te roken, of je het nu wilt of niet.', 'Nee het is zo verslavend dat je geen keuze hebt?', 'Moest je maar niet beginnen', en ga zo maar door.

Het Britse accent ontging Scarlett niet, en er verscheen direct een glimlach rond haar lippen. Zelf had ze ook lichtjes een Brits accent, maar deze was al aan het vervagen aangezien ze al twee jaar in New York woonde. Ze was daar gaan wonen om haar studie voort te zetten. Oké, dat had ze in Londen ook kunnen doen, maar New York sprak haar meer aan, en zodra ze de kans kreeg om daar heen te kunnen had ze die met beide handen aangegrepen. 'Ik ben Scarlett,' stelde ze zichzelf voor, terwijl ze zijn hand vastpakte en deze losjes schudde, waarna ze die direct weer losliet. 'Pfff, wat een zeikregel. Als mensen geïrriteerd raken door de rook wandelen ze toch lekker weg, daar hebben ze benen voor,' zei ze, nadat Sebastian haar had verteld dat je binnen niet mocht roken. 'Nou, dat wordt dan veel buiten staan, hmm?' Ze lachte eventjes.

"Scarlett, leuke naam!" zei Sebastian en glimlachte. Zo heette een meisje in zijn ouder buurt, die altijd een roze ballon bij zich had als ze buiten ging spelen. Waarom wist hij niet, maar dat boeide hem ook niet zo veel. Sebastian knikte. "True, true," zei hij onverschillig. Hij kon er weinig aan veranderen. Natuurlijk kon hij gewoon binnen gaan roken, maar hij zou dan vast ruzie krijgen met zijn huisgenoten waar hij nog een aantal maanden mee moest zitten. En buiten een sigaretje doen was niet zo erg, het was toch tenslotte erg warm buiten en de zon scheen altijd. "Ik vind het niet erg om met zo'n tuin als deze buiten te zitten hoor," zei Sebas met een glimlach.

'Dankje! Zelf ben ik er nogal op uitgekeken, maar ja, is dat niet meer dan normaal bij je eigen naam?' Scarlett kende wel een paar mensen die hun eigen naam helemaal geweldig vonden, maar het merendeel van haar vrienden zou liever een andere hebben, en dat had zij ook. Jammer genoeg was er niet veel aan te doen, dus moest ze maar genoegen nemen met de naam die ze nu had. 'Nee, oké. De tuin hier in wel mooi, en gelukkig is het hier niet al te koud. Mijn god, stel we zaten in Alaska en mochten binnen niet roken? Dan vriezen je lippen er al af nog voor je die sigaret in je mond hebt.' Ze lachte eventjes om haar eigen opmerking. 'Maar zeg eens, Sebastian, heb je ook nog andere hobby’s dan roken?' vroeg ze geïnteresseerd.

"Volgens mij is dat normaal? Ik ben nu bijna twintig enneh.. Sebastian had wel anders gemogen," zei Sebas met een knipoog. Hij nam weer een hijsje van zijn sigaret, die bijna op was. Weer tijd voor een nieuwe. Het was slim van hem geweest om thuis al een aantal pakjes te kopen. Sebas moest lachen om Scarlett's gedachte. "Ten eerste zou ik nooit naar Alaska willen gaan om daar vakantie te vieren.. In de zomervakantie? En ten tweede, nya fuck rules," zei hij grinnikend. Je zou gestoord zijn om rond deze tijd eerder naar Alaska te gaan in plaats van Madrid? Viva España right? "Hobby's.." zei Sebastian nadenkend. "Feestjes, gamen, fotograferen, feestjes?" zei hij met spleet oogjes. Eigenlijk feestte hij meer dan dat hij altijd zei, maar daar kwamen mensen wel achter als zij hem beter leerden kennen. Sebas beet op z'n lip en keek van het uitzicht weer naar Scarlett. "En jij?"

'Hmm, nee, ik zou liever ook niet mijn zomervakantie in Alaska willen doorbrengen, ik ben niet zo'n fan van kou,' zei Scarlett, terwijl ze haar hoofd schudde. ‘Mijn hobby’s?’ Ze wierp eventjes een nadenkende blik op het uitzicht, terwijl ze een hijs van haar sigaret na. ‘Ik denk dat ik te saai ben voor enige andere hobby dan het bespelen van mijn geweldige gitaar.’ Ze glimlachte eventjes naar Sebastian. Zodra ze ook maar één minuut vrije tijd had zat ze al met dat ding in haar handen, dat was dan ook de reden waarom ze behoorlijk goed kon spelen. ‘En verder, tja, ook wel feestjes?’

"Hebben we al twee dingen gemeen," zei Sebastian lachend en hield zijn sigaret omhoog. De koude wintermaanden in Engeland vond hij normaal gesproken ook niks, tenzij ze konden snowboarden. Er verscheen een bescheiden lachje op Sebastian's gezicht toen ze begon over gitaar spelen. "Awesome, ik speel ook gitaar," zei hij enthousiast. Anderen zeiden altijd dat hij het zo goed kon en blablabla, maar zelf vond hij het wel meevallen, Alhoewel hij het wel écht super goed kon. Elektrische, acoustische, bas, it didn't even matter. Sebastian gooide zijn peuk op de grond en trapte 'm uit. Daarna greep hij alweer naar zijn broekzak en haalde zijn pakje sigaretten weer te voorschijn. Sebas haalde er eentje uit, stak die aan, en stopte de sigaretten weer terug. "Als je wilt moet je het maar zeggen," zei hij. Hij keek met kleine spleetoogjes tegen de zon in, die aan hoog in de lucht stond. Het was echt heerlijk weer, en hij droeg een v-hals shirtje met een lekker zittende jeans, afgetrapte Vans schoenen en een armbandje om z'n arm. "Hopelijk gaan we veel uit met de groep," zei Sebas tenslotte.

'Echt waar? Tof! Wat speel je dan? Elektrische of acoustische? Zelf speel ik elektrische, maar ik kan ook acoustische, die heb ik ook bij me want ik had geen zin om met mijn versterker te gaan slepen.' Scarlett lachte eventjes, dat ding was verdomde zwaar, no way dat ze daarmee zou gaan slepen, ze liet hem lekker op haar slaapkamer staan, thuis. 'En het leek me sowieso niet zo handig om in een huis vol met andere mensen keihard gitaar te gaan spelen, aangezien ik het volume altijd behoorlijk hoog zet.' Ze glimlachte en nam nog een hijs van haar sigaret, ze had nog een halve, ze was niet zo'n snelle roker. Ze knikte toen hij zei dat hij hoopte dat ze veel uitgingen. 'Ja, ik hoop het ook! Een beetje leven hier zou wel fijn zijn, niet dat ze de hele dag gaan binnenzitten.'

"Elektrisch, bas, acoustisch, ehh.." zei Sebastian en beet op zijn lip. Nja meer niet eigenlijk? Ja banjo ofzo, maar als je de basics van gitaarspelen kon, kon je ongeveer de rest ook. Sebas knikte en nam weer een hijs. "Nja, je moet nu eenmaal rekening houden met anderen," zei hij nuchter. Normaal gesproken had hij lak aan want anderen wilden en dachten, maar nu was het toch anders. Weer knikte hij. "Ja inderdaad, en misschien dat er ook uitjes zijn. Naar een pretpark ofzo," voegde hij erbij toe. Ja dat laatste zag hij wel zitten! Hij was al lang niet meer naar een goed pretpark geweest waar de attracties ook leuk waren.

Scarlett knikte. Een pretpark leek haar wel leuk! Het was jaren geleden dat ze voor het laatst naar een pretpark was geweest, ze had er wel weer eens zin in. 'en, heb je al een kamer gevonden? Ik gelukkig wel, en voorlopig is die van mij alleen. Er staat ook maar een bed. Wel een dubbel bed, dus ik vraag me af of het de bedoeling is dat ik die ga delen..' Ergens leek haar dat wel de bedoeling, want er waren nooit genoeg bedden voor iedereen.

"Ehh ja ik slaap met Dave en Oliver op slaapkamer West, en ik heb ook een dubbelbed - die ik nog niet van plan ben te delen," zei Sebastian met een kleine glimlach, die ergens toch wel een beetje gemeen was. Maar hey, hij had gewoon liever dat hij één bed had, die hij niet hoefde te delen. "Oh maar dat is wel chill in je eentje, maar het lijkt me ook een beetje eenzaam? Anders moet je maar gewoon naar kamer West komen hoor," zei Sebas met een knikje. Anders was het ook zo zielig voor haar!

'Nah, valt wel mee,' zei Scarlett hoofdschuddend. Ze voelde zich niet snel eenzaam, ze vond het wel fijn om af en toe alleen te zijn. 'Ik hou er sowieso niet van, mensen op mijn slaapkamer. Zo heb ik 's ochtends tenminste minder gezeik.' Ze was een echte uitslaper, ze kon er niet tegen als mensen om 8 uur 's ochtends al stonden te springen en te kletsen. 'Oké! Als ik plotseling de behoefte krijg om aandacht te hebben kom ik naar je toe.'

"Ja, dat is wel weer zo," zei Sebastian en trapte zijn sigaret uit. Genoeg nicotine binnen gekregen voor de volgende uren. "Haha moet je doen," zei hij vastberaden. Sebas wist nu al dat kamer West echt de party kamer ging worden. En anders maakte hij er zelf wel een party van. Zolang er maar leuke mensen bij waren.